8 lipca 1980 roku pracownicy WSK, przerwali pracę i ogłosili strajk na wieść o drastycznych podwyżkach cen żywności w zakładowym bufecie. Niezapowiedziana podwyżka cen była kroplą, która przelała czarę goryczy i stała się zapalnikiem narastającego od dłuższego czasu niezadowolenia społecznego. Po kilku godzinach protestowała niemal cała załoga zakładu. Po zakończonych fiaskiem próbach wyciszenia strajku, czwartego dnia, tj.11 lipca, nastąpił przełom. W pomieszczeniach Rady Zakładowej zebrało się kilkunastu członków Komitetu Postojowego (na nazwę „Komitet Strajkowy” władze nie wyraziły zgody) z 3-osobowym prezydium: Zofią Bartkiewicz, Zygmuntem Karwowskim i Romanem Olchą. Przedmiotem rokowań były postulaty, które ułożono w 110-punktową listę żądań załogi. Kilkugodzinne negocjacje zaowocowały podpisaniem porozumienia kończącego strajk, w którym pośród 9 postulatów znalazły się dwa o charakterze politycznym. Po 81 godzinach protestu, pracownicy WSK Świdnik podjęli pracę. Na wieść o wydarzeniach w Świdniku, strajki rozlały się na całą Lubelszczyznę i objęły około 150 zakładów pracy. W ciągu kilku tygodni fala sprzeciwu ogarnęła cały kraj i zaowocowała powstaniem NSZZ „Solidarność”, a po prawie 20 latach upadkiem muru berlińskiego, jako symbolu zniewolenia narodów Europy Środkowo-Wschodniej.

Przedstawiciele władz miasta, powiatu oraz związków zawodowych aby uczcić wydarzenia lipcowe złożą kwiaty o godz. 10.00, na terenie WSK PZL-Świdnik.