Miejsce: brama budynku łącząca ul. 3 maja z Placem Konstytucji

Projekt i autor: Paweł Kasperek, Karol Maj, Dyszel

Koordynacja: Grzegorz Cel

Rankiem, 8 lipca 1980 r., pracownicy WSK „PZL Świdnik” przerwali pracę na wieść o podwyżce cen żywności w zakładowym barze. Rozpoczęły się rozmowy dyrekcji z przedstawicielami robotników, którzy żądali rekompensaty finansowej za podwyżki i lepszego zaopatrzenia świdnickich sklepów. Wysunięte przez robotników postulaty nie zostały spełnione, dlatego rozpoczęto strajk, który trwał do 11 lipca. W tym czasie władze podejmowały próby wyciszenia go, a nawet przekupienia przywódców. Przełom w sporze nastąpił 11 lipca, kiedy członkowie Komitetu Postojowego, z trzyosobowym prezydium w składzie: przewodnicząca Zofia Bartkiewicz, Zygmunt Karwowski oraz Roman Olcha, podjęli negocjacje i przedstawili listę 110 żądań wysuniętych przez załogę. Rozmowy, po kilku godzinach, zakończyły się zawarciem – wówczas pierwszego w kraju – pisemnego porozumienia. Świdnicki protest zapoczątkował strajki w innych zakładach Lubelszczyzny, co doprowadziło do pamiętnego Sierpnia ’80, powstania Solidarności, a w efekcie zmian politycznych w całej Europie Środkowo-wschodniej. Aby podkreślić, jak ważne dla kraju były świdnickie strajki z 1980 roku , na muralu znalazła się zapalona zapałka, płomień zmian, które wkrótce miały nastąpić.