Wernisaż wystawy:08.11.2018, godz. 18:00

PIERWOTNE STANY UMYSŁU – MONOCHROMY 2015-2018

TREBOR Robert Bąk
Abstrakcjonista.

TREBOR Robert Bąk. Nie po raz pierwszy zaprasza nas do podążania za jego artystyczną wizją. Tym razem pozwala odbiorcy podążać za subiektywnym postrzeganiem PIERWOTNYCH STANÓW UMYSŁU. Dotyka delikatnej i niezwykle enigmatycznej materii. Jego sztuka nie jest mimetyczna. On nie odtwarza rzeczywistości, ale ją kreuje – tworzy sztukę bezprzedmiotową, przedstawia własne wewnętrzne światy, często w zarysie, odrealnione, przenikające się wzajemnie.
Próżno doszukiwać się w nich odniesień do świata realnego, przedmiotowego. Prezentowane MONOCHROMY to reakcja na rzeczywistość, to stany umysłu, przemyślenia. To ubrana w plastyczną formę rzeczywistość alternatywna, wewnętrzna.
TREBOR Robert Bąk nie opisuje jej, nie odtwarza, nie naśladuje; raczej kreuje własny świat w kontrze do niej na bazie własnych doświadczeń. Zaprasza w ten sposób do swojego intymnego świata twórczej wyobraźni.
Dla artysty niezwykle ważne jest budowanie własnej estetyki, charakterystycznej dla jego osobowości, tworzenie kompozycji dla oddania nastroju, stanu umysłu, metafizycznej kondycji człowieka. TREBORA wyróżnia indywidualne, autorskie wykorzystanie formy plastycznej w tworzeniu niepowtarzalnej opowieści o świecie wewnętrznym. Artysta eksperymentuje materią malarską, poszukuje własnych środków wyrazu, własnych technik malarskich.
Prezentowana wystawa to zbiór monochromatycznych prac stworzonych na przestrzeni ostatnich czterech lat. Różnią się zastosowanymi technikami malarskimi, a każdy obraz to osobny, zamknięty świat. Tworzone równolegle z innymi barwnymi pracami, są jakby punktem wyjścia, szkicem, myślą pierwotną, początkiem, notatką do wykorzystania w przyszłości.
To, co łączy je wszystkie, to oszczędna, surowa kolorystyka. Utrzymane są wszystkie w czarno-białej tonacji – co razem z ich rozmiarem tworzy wrażenie monumentalności.
Może ta artystyczna podróż do wewnętrznego świata TREBORA Roberta Bąka stanie się dla odbiorcy inspiracją do poetyzowania własnej codzienności?…