Zbiór rysunków i grafik Teresy Witkowskiej z lat 70-tych i 80-tych – przez kilkadziesiąt lat nie wyciąganych z szuflady. Dziś, gdy tak trudne czasy pokrywają nasze sumienie nalotem zadumy i refleksji, w myśl słów, że „Sztuka przynosi nam dowód na istnienie czegoś innego niż nicość”, artystka zdecydowała się nam je pokazać.

Inspiracją powstania cyklu była kobieta jako dawczyni życia i jej ciało, jako matki. Prace podkreślają niezwykłą siłę kobiet poprzez wyzwalający krzyk samostanowienia o samej sobie oraz pomimo ukazanej dosłownej kruchości ich ciał. Grafiki dobitnie uświadamiają, jak własne ograniczenia, kompleksy i podporządkowanie narzuconym normom społecznym i konwenansom roztrzaskują na kawałki obraz kobiety w oczach społeczeństwa. Ich ciała zdają się wykrzywiać i tracić swoją linearność.

Często osamotnione, zagubione, cierpiące, jakby pogodzone ze swoim przeznaczeniem, dają jednak przebłysk nadziei. Podejmują nierówną walkę z własnym losem. Bohaterki tych prac nie padają na kolana przed własną słabością, a jasność widzenia, która powinna być ich udręką, w pewnym stopniu staje się ich zwycięstwem.

Teresa Witkowska – ur. 04.05.1953 r. rodowita świdniczanka, absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Lublinie i studentka Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie.